تیم‌ملی والیبال ایران روز گذشته راهی رقابت‌های انتخابی قهرمانی جهان شد تا شانس خود را برای حضور در این مسابقات امتحان کند. بانوان ایرانی تا به حال موفق به حضور در این رقابت‌ها نشده بودند اما این دوره از رقابت‌ها برای ایران تفاوت‌های بسیار زیادی نسبت به سایر ادوار دارد چراکه تغییر و تحولات بزرگی در این تیم ایجاد شده است به طوری که اکثر بازیکنان اصلی تیم کنار گذاشته شده و عده‌ای دیگر که چندان کم سن‌تر از افراد گذشته نیستند جایگزین آنها شدند.
در بین ملی‌پوشانی که در آخرین اردو از ترکیب تیم‌ملی والیبال ایران خط خوردند چهره‌ای دیده می‌شد که نمونه آن کمتر در ورزش ایران به چشم خورده است. مریم یکتایی، دروازه‌بان تیم‌ملی فوتبال ایران که چند ماه پیش هم در رقابت‌های قهرمانی آسیا گلر فیکس تیم‌ملی فوتبال بود، به اردوی تیم‌ملی والیبال دعوت شده بود اما در آخرین تمرینات از حضور در ترکیب اصلی جا ماند.
اینکه چطور می‌شود یک بازیکن توانایی حضور در دو تیم‌ملی را داشته باشد را در گفت‌وگوی مریم یکتایی با "ورزش سه" خواهید خواند:
* 23 ساله تا 33 ساله برای مربی فرقی نداشت
من در اردوی تیم‌ملی والیبال بودم و با اینکه پست اصلی‌ام اسپکر قدرتی است؛ اما به عنوان پاسور دعوت شده بودم در هر حال بازی من مورد سلیقه سرمربی تیم نبود و خانم علیخانی یک بار دیگر به اردوی تیم‌ملی برگشتند و همراه تیم اعزام شدند. روز آخر از من خواستند تا اسپک بزنم و وقتی این تکنیک را انجام دادم مربی ما خیلی از من تعریف می‌کرد که چطور می‌توانم اینطور اسپک بزنم که من توضیح دادم قبل از این پست اصلی من اسپکر بود. با این حال ایشان گفتند که برای من فرقی بین 23 ساله تا 33 ساله وجود ندارد و حرف‌هایی به میان آمد که من را ناامید کرد و ترجیح دادم از اردو دور باشم.
* به والیبال آمدم چون فوتبال، اردوی ملی نداشت
من در فوتبال بودم اما به والیبال آمدم تا بیشتر در اردوی تیم‌ملی باشم چون که فوتبال اردوهای زیادی در رده ملی برگزار نمی‌کند. خواستم بیشتر در تیم‌ملی باشم و به خاطر همین والیبال را انتخاب کردم. برخی از اینکه من هم می‌توانم در فوتبال باشم هم در والیبال تعجب می‌کردند اما نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم ولی شرایط فیزیکی‌ام طوری است که در هر دو توانستم خودم را نشان بدهم.
* فکر می‌کردم سطح والیبال از فوتبال بالاتر است؛ اما اینطور نبود
همیشه فکر می‌کردم سطح والیبالی‌ها باید خیلی بالاتر از فوتبال مخصوصا در زمینه تیم‌ملی باشد اما وقتی به اردو آمدم و این دو را با هم مقایسه کردم واقعا چیزهایی دیدم که ترجیح دادم فعلا دست نگه دارم. در حال حاضر تیم‌ملی والیبال تحت کنترل کسانی است که بهانه‌هایی برای کارهایشان می‌آورند که فقط خود را قانع می‌کنند و دلایل منطقی‌ای برای رفتارهایشان دیده نمی‌شود. قانون و ضوابط خاصی وجود ندارد و در مورد تمام تصمیمات گرفته شده جای بحث خیلی زیادی باقی گذاشته‌اند.
* فعلا تمرکزم روی فوتبال است
لیگ والیبال کمتر از یک ماه دیگر باید شروع شود اما مشخص نیست که چند تیم در آن حضور دارد و یا حامیان مالی چه کسانی هستند. بازیکنان تکلیف مشخصی ندارند و این اوضاع برای یک ورزشکار اصلا مناسب نیست. از طرف دیگر فوتبال 12 تیم دارد که وضعیت بهتری دارند اما واقعا بچه‌های فوتبالی نسبت به والیبالی‌ها دیده نمی‌شوند. رسانه‌ها مدت‌هاست تمرکز کرده‌اند روی والیبالیست‌های دختر در حالی که هم از نظر سطح کیفی بازیکنان و هم از نظر سازماندهی مسابقات فوتبال در سطح بالاتری قرار دارد.
* از فوتبال خداحافظی نکرده‌ام
گفته می‌شد که من از فوتبال خداحافظی کرده‌ام اما این موضوع برمی‌گردد به مصاحبه‌ای که از من زده شد و برخی برداشت اشتباه کردند. من گفته بودم چرا در این سن باید خداحافظی کنم؟ در حالی که این برداشت شده بود که من گفته‌ام در این سن قصد خداحافظی دارم. در هر صورت من دوست دارم بمانم و تلاشم را هم برای فوتبال و هم برای والیبال به کار بگیرم اما آینده مشخص می‌کند که در کدام ثابت بمانم.